To pospolita choroba sosny zwyczajnej i niektórych innych sosen powodowana przez grzyby workowe z rodzaju Lophodermium (głównie L. seditiosum). Największe szkody wyrządza w szkółkach i na młodych uprawach.  Zakażenie następuje poprzez zarodniki workowe, które są wytwarzane w miseczkach  powstałych na porażonych igłach. W kwietniu i  maju opada większość porażonych igieł podwójnych. Jednoroczne siewki nie opadają lecz wyginają się w różnych kierunkach. Chorobie sprzyja łagodna jesień i zima oraz deszczowa wiosna i lato.

W Polsce zazwyczaj istnieją dwa szczyty wyrzutu zarodników workowych. Pierwszy wiosną (w maju-czerwcu),  drugi jesienią (sierpień –wrzesień, a nawet wrzesień – listopad).

Powtarzające się corocznie infekcje niszczą aparat asymilacyjny przyczyniając się do zmniejszenia przyrostów, obniżają odporność sadzonek na niekorzystne oddziaływanie czynników środowiska, doprowadzając nawet do ich zamierania. W ostatnim okresie chorobie towarzyszą często smoliki, zwiększając szkody na uprawach.

Ochrona polega na stosowaniu profilaktycznych zabiegów ochronnych od końca czerwca do późnej jesieni

Choroba powodowana jest przez grzyb Sphaeropsis sapinea. Wiosna jest miesiącem, w którym owocowanie grzyba  jest najbardziej obfite a typowe objawy infekcji pojawiają się latem. Wiosną źródłem porażenia są przede wszystkim starsze sosny, na których owocowanie znajduje się na igłach, najmłodszych pędach i szyszkach. Infekcja sadzonek następuje przez pączki szczytowe, powodując zamieranie wierzchołka pędu bądź charakterystyczne zwieszenie pędu szczytowego do dołu z silnym przeżywiczeniem. Brak jest jeszcze owocowania grzybowego. Będzie ono widoczne latem w postaci czarnych piknidiów z zarodnikami konidialnymi.

Ochrona polega na stosowaniu zabiegów ochronnych hamujące rozwój grzybni.

Mączniak prawdziwy jest chorobą dębów w każdym wieku, najgroźniejszą dla siewek, sadzonek i młodych drzew. Pierwsze objawy pojawiają się wiosną na świeżo rozwiniętych pędach. Mają one postać delikatnego białego nalotu, który stopniowo rozprzestrzenia się na rozwijające się liście. Z czasem nalot ciemnieje, liście marszczą się i przedwcześnie zamierają i opadają. Na nalotach mogą pojawiać się małe czarne kuleczki – otocznie z zarodnikami workowymi, które nie powodują jednak rozprzestrzenianie się grzyba. Choroba  powoduje  zmniejszenie przyrostu dębów i osłabienie sadzonek. Porażone pędy nie osiągają dojrzałości zimowej i ulegają przemrożeniu. Patogen zimuje w postaci grzybni w pączkach liściowych i zakaża młode drzewka poprzez zarodniki konidialne.

Ochrona polega na stosowaniu fungicydów. Pierwszy oprysk należy wykonać z chwilą pękania pączków